Κανονικά και μέχρι τώρα τα βίντεο και τα ποιήματα τα έβλεπα σαν μέσο διασκέδασης...Ψυχαγωγίας...Χαλάρωσης..Και διασκέδασης ξανά...

Έλα όμως που δεν είναι όλα έτσι...Έλα που υπάρχουν στιγμές που ξεχνάμε τι γίνεται γύρω μας..Και είναι πράγματα που έχουμε ακούσει, συζητήσει και κατηγορήσει πολλές φορές...Πάρα πολλές..
Μα εγώ, εμείς, όπως και όλος ο κόσμος στα δύσκολα δύσκολα φαινόμαστε δυνατοί...Δύσκολα αντιμετωπίζουμε κάτι σωστά.

Για ποιο πράγμα γκρινιάζω πάλι σήμερα;Λέγεται ενδοοικογενειακή βία...
Αλλά πιστεύω ότι αυτές οι λέξεις δεν μπορούν να χωρέσουν ή να απεικονίσουν στο ελάχιστο την βαρβαρότητα και τη φρίκη την οποία περιγράφουν...
Μάθαμε να δινουμε σε όλα έναν τίτλο...Μία ταμπέλα...Και έτσι κρατιόμαστε σε ασφαλή απόσταση από αυτά.
Εκατοντάδες πέθαναν στο Ιράκ..Λέμε "Έγινε πόλεμος στο Ιράκ" και συνεχίζουμε τη ζωή μας..
Ο άντρας επιστρέφει μεθυσμένος σπίτι του και χτυπάει τη γυναίκα του...Λέμε "ενδοοικογενειακή βια". Τα παιδιά του ακούν τη μαμά τους να ουρλιάζει και να φωνάζει βοήθεια, θέλουν να βγουν από τις κρυψώνες τους και να σταματήσουν αυτό το κακό. Λέμε "ενδοοικογενιακή βία".Τα παιδιά δεν χρειάζεται να βγουν από τις κρυψώνες τους γιατί ο μπαμπάκας τα βρήκε και τα χτυπάει ενώ τα βρίζει..Λέμε "ενδοοικογενειακή βία". Η μαμά αναίσθητη στην κουζίνα δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, ο μπαμπάς συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε και πριν με αποτέλεσμα να τραυματίσει σοβαρά ένα από τα παιδιά του.Λέμε "Ε ρε και να ήμουν μπροστά να έβλεπε αυτός τι θα πάθαινε." Δεν ήμασταν όμως...
Έστω ότι κάποιος γείτονας καλεί την αστυνομία για να δει τι συμβαίνει, φοβούμενος να αντιμετωπίσει την φρίκη που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι συνάνθρωποί του (σσ μία γυναίκα και δύο παιδιά). Η μαμά έπεσε και χτύπησε γι αυτό έχει μώλωπες..Το παιδί είναι κόκκινο γιατί έκλαιγε..Το άλλο παιδί είναι μπλε γιατί έπεσε την ώρα που έπαιζε μπάλα....Και ο πατέρας βρωμοκοπάει αλκοόλ γιατί...;;;Τον έλουσε κανένα φορτηγό με ουσίσκι στο δρόμο;
Ο πατέρας που επιστρέφει σπίτι και γίνεται τόσο βίαιος μπορεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος με τον οποίο έχουν οι γείτονες μία καλημέρα...Ο ευγενικός, χαμηλών τόνων, ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ που επειδή την μαγκιά του ξέρει ότι δεν μπορεί να την δείξει αλλού, την δείχνει εκεί που τον παίρνει. Και επειδή είναι ένας αποτυχημένος, ένα χαμένο κορμί και το γνωρίζει επίσης, δεν αντέχει τον εαυτό του..Και πίνει...Νιώθωντας ο ανόητος ότι αυτό θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα...ή να δείξει καλύτερα...Την πέφτει στην μπαργούμαν και τη σερβιτόρα, αλλά τρώει χυλόπιτα.Οι κονσομασιονίστ τον ξέρουν και τον χαιρετάνε μόλις τον δουν.Τους έχει δωσει αρκετό χαρτζιλικάκι...
Βιάζει τη γυναίκα του;Ναι.Γιατί;Ιδέα δεν έχω.Δεν είμαι ψυχολόγος.

Η δασκάλα στο σχολείο βλέπει το μικρό με τους μώλωπες και με φρίκη προσπαθεί να κάνει κάτι...Αλλά δεν γίνεται.
Οι γείτονες βλέπουν αλλά δεν κάνουν τίποτα...
Τα παιδιά μεγαλώνουν (αν είναι τυχερά (ή άτυχα;)) μέσα σε ένα άθλιο και απάνθρωπο περιβάλλον...

Και εμείς αναρωτιόμαστε αν θα ήταν σωστό να καλέσουμε την αστυνομία...Ή το χαμόγελο του παιδιού.Και αν μέχρι να το αποφασίσουμε είναι ήδη αργά;