Και έτσι απλά οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί........
Μέσα σε μια συζήτηση έγιναν όλα ξεκάθαρα. Δεν άκουσα τίποτα απ' όσα ευχόμουν να ακούσω. Πικρές λέξεις έβγαιναν αβίαστα από το στόμα... Χωρίς ενδιαφέρον. Απλά σαν πληροφορίες.

Δεν είμαι εγώ γι' αυτά. Δεν το χω.
Δεν έχω όρεξη ούτε να τα πω...
Δεν έχω όρεξη για τίποτα.
Σηκώθηκα ξανά με κλάμματα. Πόσο άδεια είναι η ζωή μου τελικά...
Και πόσο μπάσταρδο πράγμα αυτή η διαίσθηση...

Είμαι δυνατή, αλλά όχι αρκετά δυνατή ώστε να κρατήσω κάποια πράγματα στη ζωή μου. Γιατί κρατιέται ακόμη η ζωή μου;
Δεν θέλω άλλες άσχημες μέρες. Δεν θα τις αντέξω. Ήδη πονάω. Ξέροντας... Νιώθωντας...