Η ζωή είναι ωραία...
Κι ας λένε κάποιοι κομπλεξικοί ότι τα έχει με άλλον...
Με όλους τα έχει....

Που λες προχθές, εκεί που καθόμουν άνετα στον καναπέ μου ήρθε μια φλασιά..Έτσι ξαφνικά ένιωσα μιαν αόριστη θλίψη...Να ταν επειδή πεινούσα;Να ταν επειδή είχα μείνει μόνο με 5 ευρώ στο πορτοφόλι;Να ταν επειδή είχε μια συννεφιά έξω κι εγώ προτιμώ τις ηλιόλουστες μέρες;Δεν ξέρω...
Αυτό που ξέρω είναι ότι πολύ μου κακοφάνηκε...
Εκεί που είσαι όλη μέρα χαχαμπούχα να σε πιάνει το ανάποδο και να μη μιλιέσαι να μην έχεις όρεξη ούτε μουσική ν ακούσεις...Ε είναι χάλια...Δεν παλεύεται..
Και μ έπιασε μια ανησυχία ότι ίσως...Ξαφνικά...Μέσα σε μια στιγμή πίστεψα πως....
ΜΕΓΑΛΩΣΑ!!!!
Μου πήρε αρκετή ώρα...
Αλλά μπορώ να πω ότι τελικά τα κατάφερα...
Τα μάτια μου πήγαν στο ρολόι..Και ναι!Ήταν πολύ νωρίς ακόμη για να σταματήσω να κάνω βλακείες...
Έβαλα την πιο ανεβαστική μουσική στο ραδιόφωνο...
Μπήκα στο φέις και άρχισα να πειράζω όποιον έβρισκα.....
Είδα ότι δεν γίνεται απολύτως τίποτα έτσι...Τα άτομα που μπορούν και ξέρουν πως να ανταποκριθούν σωστά στα ερεθίσματά μου, δυστυχώς δεν ήταν διαθέσιμα...
Δεν πειράζει όμως..
Επειδή είμαι και πολύ μεγάλη καρδιά συνέχισα ν ακούω χαλαρά τη μουσικούλα μου.....
Μέχρι να μου έρθει η επιφοίτηση να ασχοληθώ με κάτι πιο παραγωγικό....
Μην περιμένεις να διαβάσεις κάτι το συνταρακτικό...
Αυτό που έγινε τελικά (γιατί το νιώθω ότι η αγωνία σου έφτασε στο κατακόρυφο) ήταν να πάω για ύπνο κατά το ξημέρωμα, πλήρως ξενέρωτη και να ευχηθώ να ξυπνήσω την επόμενη μέρα με κέφια...
Τελικά...
Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι υπάρχουν καλές και κακές μέρες...
Τις καλές καλό είναι να τις ζείς...
Τις κακές καλύτερα να πέφτεις για ύπνο....