Υπάρχουν πράγματα που δεν τα ξεπερνάς εύκολα...Και με την πρώτη μαυρίλα σου ξανάρχονται...
Καταστάσεις από τα παλιά που σου κόστισαν την αξιοπρέπεια και την ηρεμία σου.Και σκέφτεσαι..."Τι βλάκας ήμουν που αντέδρασα έτσι...Μα κι έτσι να μην αντιδρούσα...Υπάρχει σωστή αντίδραση ποτέ σε τέτοιες περιπτώσεις;"
Υπάρχουν φορές που μαζί με το δίπλα σου άτομο συναντάς προκλήσεις...Δοκιμάζεται η αντοχή σου και το ενδιαφέρον του ατόμου που είναι δίπλα σου...Και η μοναδική κίνηση που πρέπει να γίνει δεν περνάει από το χέρι σου αλλά από το χέρι του διπλανού σου.
Εγώ τα έχασα...Όπως κάθε φορά που ήθελα να κάνω στη ζωή μου κουμάντο εγώ και όμως βρέθηκε κάποιος και μου αφαίρεσε αυτό το δικαίωμα χωρίς καν να με ρωτήσει...
Πραγματικά τα έχασα.Ήταν τέτοιο το σοκ και τέτοιο το πλήγμα που το μυαλό μου ακόμη και σήμερα αδυνατεί να σκεφτεί κάτι καλό ή πιο ορθό.
Αντίδραση είναι και η έλλειψη αντίδρασης...Αλλά τι σημασία έχουν οι δικές σου αντιδράσεις όταν δεν ενδιαφέρεται κανείς;Και πως τελικά μπορεί κάποιος να πετύχει στη ζωή του όταν δεν ξέρει να ελιχθεί στα δύσκολα και να μπαλώσει τέτοιες καταστάσεις;Πως να τον πάρει ο κόσμος και η ίδια η ζωή στα σοβαρά όταν αναλώνεται σε χαζομάρες;Όταν ταξιδεύει σε αποχαυνωτικούς συνειρμούς, δραπετεύει μα επιστρέφει άπραγος και με άδεια χέρια;
Κάτι τέτοιες ώρες μισείς τον εαυτό σου και όλους τους γύρω σου...Νιώθεις ξένος, απομονωμένος, έρημος και άχρηστος...Γεμάτος θυμό κ πίκρα...Και θες να βγάλεις άκρη...Μα δε μπορείς.Νιώθεις ότι ο κόσμος γελάει μαζί σου πίσω από την πλάτη σου.Νιώθεις πως ότι κάνεις τζάμπα το κάνεις.Για την ψυχή που λέει ό λόγος, αφού δεν υπάρχει αντίκρυσμα.Μηδενίζεις την αυτοεκτίμηση σου..Και τη μειώνεις μέχρι το μείον άπειρο...
Και τελικά τι;
Πάλι με τους δικούς σου δαίμονες παλεύεις...Και πάλι το πρόβλημα δε λύνεται...
Μόνο σ εμένα φαίνεται μάταιο αυτό;Τι φταίει;Το γυναικείο μυαλό που υπεραναλύει;Που ψάχνει βελόνα στ άχυρα;Φταίω εγώ;Φταις εσύ;Φταίει ο καιρός;Φταίει το ότι έκανα δουλειές και γι αυτό εκνευρίστηκα;Φταίει η αυπνία εδώ κ 3 μέρες;Και το χάλια πρόγραμμά μου;Ή το ότι έχω άλλα χειρότερα να σκεφτώ και το αποφεύγω γι αυτό έρχονται ώρες που κάνω σκέψεις που μου βγάζουν το ίδιο συναίσθημα με αυτά που απωθώ;Θυμός και μια μοιρολατρεία του κακομοίρη...
Δεν είμαι εγώ.Δεν ήμουν εγώ.Και να που ήμουν.Κι ας μην υπήρχα.Κι ας το έζησα.Κι ας το ζω.