Torn apart…

Και τώρα που όλα ρημάχτηκαν...Σου δίνω τις καλύτερες ευχές μου...Φοράω το σκισμένο μου τζιν και τα λιωμένα μου σταράκια και μπαίνω σε μία μάχη που ξέρω ότι θα χάσω...Κάποιοι θα με πουν αυτόχειρα...Εγώ όμως δεν θέλω φεύγοντας (σύντομα ή όχι) να πω πως έζησα μία ζωή μέσα στην ασφάλεια και δεν ακολούθησα ποτέ κανέναν επικίνδυνο δρόμο ή δεν πήρα ποτέ κανένα ρίσκο…

Έκανα γαμώτη μου ανοίγματα…Και όμως νιώθω πως όλα έχουν κλείσει…Νιώθω ότι δεν έχω από που να στηριχτώ… Και ξέρεις κάτι ρε παίχτη;Κουράστηκα να λέω ψέματα στον εαυτό μου κάθε μέρα πως όλα είναι καλά… Κουράστηκα και να μου λένε συνέχεια ψέματα πως είναι όλα καλά… Τίποτα δεν είναι καλά… Υποφέρω… Και αν συνεχίσω θα υποφέρω κι άλλο, απλά θα παριστάνω ότι και τώρα… Ότι δεν είμαι αρκετά έξυπνη για να καταλάβω ότι υποφέρω…

 

Κέρατάς, δαρμένος, αλήτης, ρέμπελος και ρεμπεσκές…

Είναι μέρες τώρα που νομίζω ότι είμαι έγκυος…Είναι μέρες τώρα που ξέρω ότι δεν είμαι, απλά το νομίζω… Εφηβική φοβία… Κι όμως…Είμαι τόσο χρονών… Άλλοι στην ηλικία μου έχουν παιδιά, σπίτι, μία καλή δουλειά και είναι υπέυθυνοι για όλα αυτά…Εγώ είμαι ότι έγραψα πιο πάνω…

Ένα δαρμένο σκυλί που δεν βρίσκει πια τον λόγο να γαβγίσει…Δεν θέλει να γλύφει άλλο τις πληγές του…Όλο το σώμα του είναι μία πληγή…Παραπονεμένα λόγια…Κλάψες…

Κάνε μου τη χάρη ρε παίχτη και βούλωστο πια…Άσε με μία φορά να τα πω χωρίς να ντρέπομαι…Χωρίς να φοβάμαι ότι κάτι έχω να χάσω…Η υπόληψή μου χάθηκε από την στιγμή που αντίκρυσα τον πρώτο μου συνάνθρωπο…

Φοβάμαι το κρύο, σαν χελιδόνι

Θέλω να πετάξω…Σαν χελιδόνι…

Έχω φτερά, σαν χελιδόνι

Και αλυσίδες, σαν άνθρωπος…